Πραγματοποιήθηκε (1-4 Ιούλη) το 18ο συνέδριο της ΟΛΜΕ το οποίο εξέλεξε το 11μελές νέο ΔΣ. Το συνέδριο (με 388 αντιπροσώπους) διεξήχθη σ' ένα γενικό πολιτικό κλίμα συνδικαλιστικής παραλυσίας -αν εξαιρέσει κανείς τη μεγάλη απεργία των ΟΤΑ. Στο συνέδριο υπήρξε για πρώτη φορά το εξής εκλογικό παράδοξο. Η ΔΑΚΕ (ΝΔ), τα ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), το ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) διεκδικούσαν τη 10η και την 11η έδρα με ίδια αφετηρία υπόλοιπων ψήφων, ενώ η ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ πρώην ΠΑΣΚ) χαροπαλεύει για να πιάσει το εκλογικό μέτρο (35 ψήφοι). Οι «εραστές των υπολοίπων», όπως τους ονόμασαν οι ταξικοί συνδικαλιστές ξαμολήθηκαν σε ένα απίστευτο κυνήγι ψήφων, ενώ το ΠΑΜΕ έδωσε μαθήματα γαλατικής ευγένειας προκειμένου να κερδίσει ένα-δύο κουκιά. Ενώ εξελίσσεται η γ΄ αξιολόγηση και όλοι οι δείκτες του λαϊκού βιοποριστικού επιπέδου τείνουν στο «ναδίρ», οι καρεκλοκένταυροι παλιάς και νέας κοπής, είχαν βγάλει τις εκλογικές απόχες τους υποβαθμίζοντας κάθε πολιτική αντιπαράθεση. Μόνη θετική «παραφωνία» ήσαν οι ταξικοί συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων και των Αγ.Κινήσεων, που με τις τοποθετήσεις τους γύρω από κομβικά ζητήματα αλλά και τη ζωντανή παρουσία τους, έφεραν τον αέρα των σχολείων στη ράθυμη εικόνα του συνεδρίου. Όπως δήλωσε ο Χρ.Σόφης (απερχόμενο μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ), εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων και στέλεχος του Εκπαιδευτικού Ομίλου, στην καταληκτική ομιλία του: