Της Χριστίνας Κωστούλα (διδάκτωρ Παιδαγωγικής Παραστατικών Τεχνών, επισκέπτρια λέκτορας του τμήματος χορού του Πανεπιστημίου της Μάλτας, ανεξάρτητη ερευνήτρια και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεγάλης Βρετανίας -Μαρξιστικό-Λενινιστικό – CPGB - ML)
Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη εκπαίδευση είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική και οικονομική ηγεμονία. Η ηγεμονία αυτή εκθειάζει τις καπιταλιστικές σχέσεις ως κυρίαρχη ιδεολογία και διασφαλίζει την διείσδυσή τους σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Οι κοινωνικές σχέσεις υπό τον καπιταλισμό, ιδιαίτερα κατά την αγγλοσαξωνική του εκδοχή, χαρακτηρίζονται από τον ατομικισμό, τον μη παρεμβατισμό και την έλλειψη ελέγχου εκ μέρους ενός «ευέλικτου» δηλαδή απορρυθμισμένου κράτους με μηδαμινή ευθύνη απέναντι στους πολίτες, με αδύναμα συνδικάτα και ένα ασύδοτο χρηματοπιστωτικό σύστημα που βασίζεται στην αγορά και το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Το κέρδος, που είναι και ο σκοπός του καπιταλισμού, βασίζεται στην κοινωνική ανισότητα, την εκμετάλλευση και την φτωχοποίηση της εργατικής τάξης που από νωρίς και μέσα απο την σχολική εμπειρία, την στοχοποιεί ως προβληματική και την αποδυναμώνει για να την υποτάξει.