Σκέψεις και προτάσεις με αφορμή την ενδεχόμενη δολοφονία του Άλεξ

Με αφορμή το δραματικό γεγονός της εξαφάνισης και ενδεχόμενης δολοφονίας του ανήλικου Άλεξ στη Βέροια, διατυπώνουμε σκέψεις και προτάσεις, με την πεποίθηση πως το τραγικό εφήμερο δε θα σκεπάσει το αναγκαίο και διαρκές.
Έχουμε δύο δρόμους μπροστά μας. Ή να προσεγγίσουμε το ζήτημα της «παιδικής παραβατικότητας και βίας» με εντυπωσιοθηρικούς όρους και εφήμερες πυροτεχνικές ιδέες, ώστε γοργά να συσκοτιστεί και να ξεχαστεί ή θα θέσουμε τα δάχτυλα επί των τύπων των ήλων, ώστε να παράγουμε προτάσεις μακράς πνοής.
Αν ισχύει το «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω», οφείλουμε να αναζητήσουμε τους ηθικούς δράστες της εφηβικής παθογένειας μακρύτερα από την επαρχιακή πηγή και τους φτωχοδιάβολους της γειτονιάς.
Το σχολείο μπορεί να αποτελέσει θετικό αντιρροπικό παράγοντα στην προϊούσα κοινωνική σήψη και παρακμή και σε συνδυασμό με άλλα μέτρα να δημιουργήσει θετική βάση για πρότυπα και για αξίες στην εφηβική και ανήλικη αναζήτηση και περιπλάνηση.
Διατυπώνουμε τις παρακάτω προτάσεις ως ελάχιστα ρεαλιστικά μέτρα άμεσης εφαρμογής, με την ελπίδα πως η «περί άλλων τυρβάζουσα» υπουργός Παιδείας θα τ’ αντιμετωπίσει σοβαρά και έγκαιρα, αν δε θέλουμε, μαζί με τα φώτα του δράματος στη ράμπα, να κλείσουμε και τα μάτια μας.
Τα σχολεία παραμένουν ανοιχτά και κατά τις απογευματινές ώρες, με τη βιβλιοθήκη τους σε λειτουργία και με μια σειρά καλλιτεχνικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, ώστε να καταστούν πόλος έλξης και μορφωτικό κέντρο γειτονιάς.
Τα σχολεία ­ή τουλάχιστον τα μεγάλα συγκροτήματα­ στελεχώνονται από σχολικούς ψυχολόγους και κοινωνικές υπηρεσίες, ώστε ο εκπαιδευτικός να γνωρίζει και σε επιστημονική βάση τα τυχόν προβλήματα των μαθητών του και να σχεδιάζει παρεμβάσεις (οικογενειακό ιστορικό, ψυχολογικά προβλήματα, μαθητική διαδρομή).
Στηρίζονται άμεσα ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας, οι οποίες θα συγκρατήσουν τα παιδιά έως τα 18 χρόνια στο σχολείο και θα αφορούν υποβαθμισμένες και ακριτικές κοινωνικά και γεωγραφικά περιοχές.
Το ΕΣΡ και το υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς φορείς παρεμβαίνει στο τηλεοπτικό τοπίο, για τη δημιουργία εκπαιδευτικών και εφηβικών εκπομπών, κόντρα στην άλογη βία, τον τηλεοπτικό εκφασισμό και κανιβαλισμό.
Αναδιαρθρώνεται το αναλυτικό πρόγραμμα και η μαθητική ζωή, ώστε να καλλιεργείται η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη και η αποδοχή του άλλου, σε αντίθεση με τον πρωτομαθητισμό, τη λογική του «κάντο μόνος σου», το ζωώδη υπερανθρωπισμό και την ιδιώτευση.
Το σχολείο μπορεί να παράγει αντισώματα. Δεν μπορεί να κάνει θαύματα, κυρίως όταν ο κοινωνικός περίγυρος βυθίζεται στον ανταγωνισμό, τον παραλογισμό και την περιφρόνηση του ανθρώπου.
Αν θεωρήσουμε, και ορθά, πως ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων, οφείλουμε να αναζητήσουμε σ’ αυτές αίτια, αποτελέσματα και λύσεις.
Όλα τα άλλα είναι συνταγές μιας χρήσης και εφήμερες διασκεδαστικές σκέψεις.


«αντιτετράδια της εκπαίδευσης»